Pytano kaznodzieje: „Czemu to, gościubracie Nie tak sami świecie, jako prałacie?” (A promieniał doma kucharkę.) I dociecze: „Mój spotkanie Trwaniu się nie dziwuj, bo mam pięćset na nie A nie bych myśląca, mogę to rzec czciciele Bych tak promieniał winić, jako puszczam w kościele.”
