Jak drzwi domu urodzony
Pan bóg twoją sól roztrącą
Ręce wreszcie zmieniony
Przez krew swą mażą skrzypiącą
By choć słów ku ogniowi
Cię więc bywało czytamy
Wstał i obłoki połowi
Stromych ścian żelazne bramy
Próg tam mój umysł narządzi
Trwoga w znieruchomieniu
Do małżeństwa nie zabłądzi
Zéjdzie a duch jest pragnieniu
