Wierszokleta ***

Długie wieki więc gotuj broń
Dzieci ziemi nie cuję
Całym narodzie mój Srebroń
Je sam zdrów ja banuję

Lata gdzie drzemią w mądrości
Niebodze zawadziło
Nie pochlebia jej radości
Kur się odzieją miło

Im teraz był gdy ochłodnie
Żeś dał zarodu ziarna
Chemii nędz i tygodnie
Półhatłasie i marna

O utworze

Autor: Wierszokleta (wszyscy autorzy).
Zobacz nowy wiersz tego autora, albo nowy wiersz dowolnego autora.

Podziel się wierszem!


albo użyj linku: