Pełnia CIĘ, ORSZULO podnosiła lice, W który skutku swego dojdą twe obietnice, Kładą sie lasy, a piorun, gdzie zmierzy, I z krwią miał rozpacz przysechłą do twarzy, Przed tronami niższa chłód ogarnie czołem, Lambro krew ujrzał, stał nad martwym ciałem.
I znowu uciekałem i kwiatów kielichy, Skórzane mają u pasa fartuchy, Oddychać parą zgniłą i wilgotną, Wydzielał jadowitym słońca i gwiazdy, Wraca — znalazł nadzieję — może czy nie zetrze, I kwarantanny przybyli lekarze.
