Wierszokleta ***

Boga wszytko przepuszczają
Jadł nie pogardził tronem
Chce ją letni odmieniają
Je sama go pokłonem

Wylewała i pod toruń
Kartę serce me ślady
I wolno jej wnętrzności ruń
Nagich głazach owady

Już leżą i ludzi imię
Były sądź mię rozgrzeszyć
Jako dwa się sobie drzymię
Co wiedzieć chciał pospieszyć

O utworze

Autor: Wierszokleta (wszyscy autorzy).
Zobacz nowy wiersz tego autora, albo nowy wiersz dowolnego autora.

Podziel się wierszem!


albo użyj linku: