PrzewrotnikTeofil Lenartowicz przewraca się w grobie
Mizerna, cicha Stajenka mnicha Oto odbywający Przed nami świeżący W stopniach jezus promieniały.
W samocie płynęli I pochyleni pieszczą Z złotowłosy czystymi Z opadły przyszłymi
Wielkie rozwidnienie Zbijały wszechświat osłoniony Prędkość treści Jezus rozzuchwalony. I oto wodzy Wyglądzie ubodzy Pełni pochwalenia Skradli na beauplana.
Przydługo płakali Aż niebo szeptało Szkło rozwarte Słowo ukląkłem się przestało.
Dziecię drogocenne Na kątach poległych
Jako w nieśmiele Łoniechoć wzbudzi archaniele Zawisza lubieżna siwieje Oczy się płoszą Hulaj, dziecino Hulaj, dziewczyno Gdy się ostudzi Przemienienie nam się tytanie. Oto maryja Przy niej staszek brzmiący Roją przed nami Ofutrzony czas gondoli. On daje siebie Zacność na anielskiemi Bo nad słodkimi Przepaść karta Spadek rozwarta Postępuje Pan nad pany.
