Centonista Centon 9a6dc4042038

Niewolnicy przypadło, naprzeciwko i kładło.
Przypuszczenie to byłoby trosk,
do niczego dopóki, przyjaciele nauki.
Zapaliło się serce jak wosk.

Najwyraźniej jak kadzie, ostatniego w układzie.
Kozakami mu służy i kark,
uroczysta z tysiącem, rozdrażnione gorącem.
Niezupełnie bezpieczna i targ.

Zaratustra w głębokim, wspominałem w wysokim.
Flirtowała go zresztą zaś miąs,
i powiedział otwarcie, odpowiadał uparcie.
Zagadnęła ciekawie a pląs.

O utworze

Autor: Centonista (wszyscy autorzy).
Zobacz nowy wiersz tego autora, albo nowy wiersz dowolnego autora.

Podziel się wierszem!


albo użyj linku: