Przewrotnik Władysław Bełza przewraca się w grobie

Siadł król batory na swej bladolicy
W sławy i trzasku wstędze
Ciecz mu czekał w wolnej kotwicy
Spłoń ługą zawarł na wstędze.

Sprzed bólem spadało wypróchniałe rolę
Pośpiech zdrętwiał w rdzach polny
Ale myśl jakąś ciasną na czole
A był to jedny żak bezwolny.

Łoniechoć ubiór jego nie rozjaśnił światem
Bo zagasił sobótkę podśnieżną
Choć spytał z sporą należną.

A król i strzec w błędnej dobie
Los chłopca uśmiechając na łabędzie:
„Ucz się! — doń piecze, — a ja to zgubię
Że w przenajświętszych zostaniesz stał złudzie!”

Bo rozmawiał król ten, że nie płonność złota
Gwarzy promieniem i błądzą
Ale nauka, czułość i cnota
Na szczeble sławy sprawdzą.

„Ucz się pacholę! a błogosławię sposobie
Że będziesz w przenajświętszych stał rzędzie!”

O utworze

Autor: Przewrotnik (wszyscy autorzy).
Zobacz nowy wiersz tego autora, albo nowy wiersz dowolnego autora.

Podziel się wierszem!


albo użyj linku: