perlemPrzedWieprze ***

Ażebyś kochał — cierpieniem,
Tak czarnych prochów pod żadną mogiłą,
Wreszcie i harmat zakryłem się błyskiem,
I coś szeptało: Nie płacz, z każdej cegły.

Wszyscyśmy bracia Judasze,
W ręku ściskają miecze,
Twe miłosierdzie boże,
Patrzę, co dalej będzie, aż matka tak rzecze.

Oczu nigdy nie osuszę,
W morzu zostanie na wieki,
Z nami na Czarne popłynie Morze,
Ty, od nasyceń wieczyście daleki.

O utworze

Autor: perlemPrzedWieprze (wszyscy autorzy).
Zobacz nowy wiersz tego autora, albo nowy wiersz dowolnego autora.

Podziel się wierszem!


albo użyj linku: