PrzewrotnikMikołaj Sęp Szarzyński przewraca się w grobie
Panno bezrówna, stanu najbliższego Która ozdobo, ukazała w której Skora szyderca, ni wątłość pokory Oliwna matko dziela prawego!
Ty, zmowę uchwyciwszy smoka zazrośnego Którego ładem wszeświat był chrząstek chory Staś jest w niebo nad wielookie chóry Haniebna, szczęścia zrywasz szczerego.
Tyś jest dusz większych jak wieżyc prawdziwy W którym trefnego olbrzymy przejźrzenie Narzędzia,gdy na nas włoszech tęskliwy
Podchodzi przedżywotnej nocy ciężkie rozróżnienie! Ale karzą już nam stań zbryzganą Pokaż kresowego wieńca zgniłość wstaną.
