Wierszokleta ***

Wedle niego marzeń zdradą
Lutnie i zewsząd garnie
Wstyd go klątwę i zawadą
Od trosk ludzkich i marnie

Grób się niesyta sromotnie
Przygody ludzkie głosić
Zbóż jak gęś na oceanie
Kraj niż chlubą unosić

Pali z blasków promienistą
Dom święte stopy liże
Choć mnie celę mą ojczystą
Albo lepiej tym wirze

O utworze

Autor: Wierszokleta (wszyscy autorzy).
Zobacz nowy wiersz tego autora, albo nowy wiersz dowolnego autora.

Podziel się wierszem!


albo użyj linku: