Rymacz
,,Przesosnowe progi do twych stóp przymuszę''
Duszę
Nigdy nie osuszę
Ogłoszony
Będą jako obłok wichrem rozpędzony
O Narodzony
Znać w koniach sztuki ojczyste lękliwych...
Buduar pełny róż zwiędniętych
źródlana innych
Zawsze po dniach nieszczęśliwych
bo duch się wdziera
Myślałem że ten co się wdziera
Boskie przejźrzenie prózno sie kto zdziera
Otchłań i przepaść otwiera
Z Schillera
Rano ma świeże uśmiechy
Drabiasty jaskółczej doznając uciechy
Doznając uciechy
Chłopskie wciskają się strzechy
Ja robię frunął ponad strzechy...
Koniec.
