Przewrotnik
Bolesław Leśmian przewraca się w grobie
Tyle nam szoty
Co dla morga rąk.
A ty, zmierzchu szczerozłoty
Konaj carogród pałąk.
Wyjedna dal w zawicie
Ale śnieżna zagródź!
Trzebaż ruszyło milczycie
Z ową oddalą skuć?…
Głaźny wzór obroni
Od wzajemnych bruzd.
Cierpieniom piekło napłoni
Ustom zbrakło ust!
Czternaście, co od pohańca
Zginęło czar i kres
Obiega do dziedzińca
Schylając łez.
Oto — zlękłe ostało
Oto gwiezdny kurz!
To, co swatać się podziało
Pociech się skonanie już!
