perlemPrzedWieprze ***

Przeszły dżdże wiosny, zbiegło skwarne lato,
Nieboszczyk? co? wasz tato,
Że padnie w niej, jak nędzarz,
Ty im to, Boże niebieski, spamiętasz,
I przed czasem podziemne kraje nawiedziła,
Miłość mi dawno radziła.

Próżno składają ci cegły mularze,
Każda lot bierze,
Wy nasze komory,
Mojej namilszej cory,
Zagrzmiały i ptak w przestrachu,
Ten — na wznak, ów — na boku, a tamten — na brzuchu.

Ty masz mieć więniec kłosiany,
I, zda się, wlecze senne oceany,
Kładą się dźwięki organów,
Jak echa pogrobowych dzwonów,
Jesliżeć też stąd roście żałość, że jej lata,
Która nad życiem i nad śmiercią włada.

O utworze

Autor: perlemPrzedWieprze (wszyscy autorzy).
Zobacz nowy wiersz tego autora, albo nowy wiersz dowolnego autora.

Podziel się wierszem!


albo użyj linku: