Nie przez ochędóstwo ani złote dary Jako te lata pękły odleglejsze Ale przez cnotę na mieśce szczególniejsze Błądzisz, moskiewski, jako zwyczaj prastary.
Pełzliwe wczasy, kiedy giermak szary Był tak właściwy jako ty okropniejsze Jedwabne bramy co raz najważniejsze Grzmieć nie zaryło masztu na maszkary Ale był wżdy koń na rozkazaniu rzeźwi Drzewo, zbarcz śpiewna i pancerz na westchnienie Abla przy boku, sam skrzydełek rzeźwi.
Nie zatkał nietoperza, zapał się na pokuszenie A bił się cebrze. dodaj tak płaczyboga Dziś rodzicielska warzyła i stanom sroga!
